“Er werd geschreven dat ik mij ongenaakbaar voelde, maar dat was niet zo”

Tom stoort zich aan een uitspraak die na zijn ongeval de ronde deed. “Er werd geschreven dat ik mij ten tijde van mijn ongeval ongenaakbaar voelde, maar dat was niet zo,” zegt hij. Hij begrijpt dat het incident voor verwarring zorgde, maar hij ontkent dat hij zichzelf onaantastbaar waande. Zijn fout, zegt hij, lag elders. “Maar ik dacht wel niet goed na.”

Voor hem is er een duidelijk verschil tussen te weinig nadenken en je onoverwinnelijk voelen. Dat onderscheid wil hij nu scherp stellen, omdat het beeld dat ontstond volgens hem gewoon niet klopt.

Een harde wake-up-call

Het ongeval werd voor Tom een kantelpunt. “Er is wel degelijk een mens voor en na het ongeval. Als dat niet zo is, heb je niets geleerd, denk ik.” Wat volgde, was een periode waarin hij elke emotie in volle intensiteit ervoer. “Qua wake-up-call kan het tellen. Ik heb alle emoties doorlopen dit jaar: boosheid, verdriet, schaamte, fysieke miserie en revalideren.”

Hij benadrukt dat hij elke dag opnieuw geconfronteerd wordt met zijn fout. “Elke dag opnieuw word ik geconfronteerd met mijn stommiteit.” Daarmee bedoelt hij niet enkel het juridische of fysieke aspect, maar vooral de mensen voor wie hij zich verantwoordelijk voelt. “M’n kinderen, m’n ouders, m’n vriendin, de VRT... Allemaal mensen tegenover wie je je moet verantwoorden. Het is niets niks.”

Lees ook: Tom doet opvallende bekentenis: zo zwaar was het traject na zijn ongeval

“Het heeft mij ook veel goeds gebracht”

Ondanks alles durft hij ook spreken over onverwacht positieve gevolgen. “Maar op een of andere manier heeft het mij ook veel goeds gebracht, ik durf dat uit te spreken.” De tv-maker doelt daarmee op ontmoetingen die hij zonder het incident nooit zou hebben gehad. “Goeds in de zin dat het mij een hoop mensen doet ontmoeten voor wie ik echt iets kan betekenen.”

Tom is geraakt door de manier waarop sommige mensen hem benaderden. “Die het recht hebben om boos op mij te zijn, maar dat niet lieten zien. Ze zeiden daarentegen: ‘Help ons’.” Die houding, zegt hij, heeft hem veel geleerd over verantwoordelijkheid nemen.

“Die kans om iets terug te doen heb ik niet laten liggen”

Voor Tom werd het een kans om zich niet te verschuilen, maar te handelen. “Die kans om iets terug te doen heb ik niet laten liggen.” Hij ziet het als een manier om te tonen dat hij zijn fout begrijpt en dat hij er iets mee wil doen.

Het voorbije jaar was zwaar, maar tegelijk vormend. Hij beschrijft het als een periode van groei, van scherven oprapen en van opnieuw leren kijken naar wie hij is.