Foto: Photo News
Hugo Sigal slaat een nieuw hoofdstuk open. De zanger en acteur laat na 54 jaar Wemmel achter zich, de plek die hij altijd nauw met zijn leven met Nicole heeft verbonden. Zijn beslissing komt niet onverwacht, maar treft hem emotioneel meer dan hij zelf had ingeschat.
Een hoofdstuk dat nooit zomaar sluit
Hugo maakt duidelijk dat de verhuis geen impuls was, maar een keuze waar hij lang mee geworsteld heeft. “Ik zal zeker tranen laten als ik hier vertrek”, citeert Het Laatste Nieuws hem. “Maar ik laat alleen de stenen achter, de liefde en de herinneringen neem ik mee.”
Wemmel was voor hem en Nicole hun thuis, hun veilige haven. Dat daar nu een punt achter komt, raakt hem diep. “Ik heb altijd gezegd dat ik hier nooit weg zou gaan, want ik heb hier de mooiste tijd van mijn leven meegemaakt met Nicole.”
Terug naar de stad van zijn hart
Toch voelt de 78-jarige entertainer dat de tijd rijp is om terug te keren naar waar het ooit begon. “Ik ga terug naar mijn stad. In mijn hart ben ik altijd een Antwerpenaar gebleven.”
Na een lange zoektocht vond hij aan de Mechelsesteenweg opnieuw een plek waar het meteen goed voelde. “Het is niet omdat het moet, maar ik heb hier wel heel goed over nagedacht.”
Dicht bij wie belangrijk is
Zijn beslissing heeft ook te maken met zorg en verbondenheid: dichter bij zijn broer en petekinderen zijn, geeft hem rust. “Het is ongeveer een uur rijden voor mijn broer. Moest er mij iets overkomen… je weet, op een uur kan er veel gebeuren. In Antwerpen zijn ze er op een kwartiertje.”
Lees ook: Daarom bracht Hugo Sigal geen zomersingle uit: "Bewuste keuze"
Ook praktisch voelt de stap juist
Daarnaast is er het comfort van de stad. Alles dichtbij, minder pendelen voor optredens en opnames. Het leven wordt eenvoudiger, overzichtelijker. “De afstand naar Blankenberge, optredens, repetities… het nam allemaal zoveel tijd in beslag,” legt hij uit.
Een nieuw begin, maar nooit zonder verleden
Voor Hugo is deze verhuis geen afscheid van Nicole, maar net een manier om haar dichter bij zich te houden. Haar herinnering reist met hem mee. “Ik laat de stenen achter, maar zij blijft bij mij in alles wat ik doe.”
Een man die met weemoed terugkijkt, maar met zachte vastberadenheid vooruitgaat: Hugo Sigal begint aan een nieuw hoofdstuk — in de stad waar zijn verhaal ooit begon.
