“Toen ik een jaar of dertien was, wist ik dat ik op jongens viel. Ik heb daar nooit aan getwijfeld, en ik heb het ook op geen enkel moment proberen te ontkennen voor mezelf. Een relatie met een meisje? Dat heb ik zelfs nooit gehad”, zegt Tristan.

Toch heeft het nog tot zijn zestiende geduurd voor Tristan het tegen zijn ouders heeft verteld, omdat hij bang was voor hun reactie. “Vooral voor die van mijn vader. Maar ik begon op stap te gaan en was met een jongen aan het daten, en elke keer moest ik liegen tegen mijn ouders waar ik naartoe ging. Dus heb ik het op een avond gewoon verteld: ‘Het is zo, ik kan mezelf niet veranderen, en wíl dat ook niet.’”

De ouders van Tristan reageerden uiteindelijk heel positief. “M’n ouders hebben het meteen aanvaard. Ik ben hen daar nog elke dag heel dankbaar voor.”