Stephanie Planckaert ging als kind in de vakanties heel vaak naar haar grootmoeder. Ze hadden een enorm sterke band. Stephanie vuurde als kind de ene na de andere vraag af op haar grootmoeder; zoals over haar eerste lief. In hun slaapkleedjes lazen ze samen stationsromannetjes in bed.

Stephanie koestert prachtige herinneringen aan haar grootmoeder. Van haar achtste tot haar dertiende kwam Stephanie er heel vaak. "Tot we naar de Ardennen verhuisd zijn, en dan nog bleef ik dat doen", vertelt Stephanie in 'Zomeravonden' aan Wim Lybaert.

"Toen we naar de Ardennen verhuisd zijn, echt, mijn omaatje... Elke keer dat we vertrokken zo wenen. Die was daar zo ongelukkig door, dat afscheid iedere keer. Omdat dat ineens zo ver was. Naar de Ardennen was het twee uur rijden. Voor haar was dat heel ver. De verste reis die ze ooit gemaakt heeft, was eens naar Lourdes."

"Mémé Clara mocht daar wel al mee gaan wonen, maar die woonde in een ultraproper huisje. Alles was daar in orde. Om dan mee te gaan naar een huis op een berg zonder elektriciteit, dat ging niet", besluit Stephanie, die op latere leeftijd haar grootmoeder vier jaar lang in huis nam.