De presentator weet al langer dat zijn lichaam en hoofd elkaar soms in de weg zitten. Vooral zijn ADHD speelt daarin een grote rol. “Ik ben een enorme jojo als het op gewicht aankomt”, vertelt hij. “Dat is niet omdat ik geen discipline heb, maar omdat mijn hoofd nu eenmaal zo werkt.” Het constante schakelen, de drukte, de creativiteit en het werktempo dat daarbij hoort, maken dat hij snel alle energie in zijn projecten steekt. “En dan verlies ik mezelf soms een beetje”, zegt hij.

“Sport helpt mij om de knop om te draaien”

Wat hem de voorbije maanden wel enorm geholpen heeft, is sporten. Niet om opnieuw op dat ene gewicht te komen, maar om een manier te vinden om zijn hoofd stil te krijgen. “Sport is mijn resetknop”, legt hij uit. “Het helpt mij om even afstand te nemen van mijn werk, om te stoppen met denken. Dat heb ik echt nodig.” Cooke benadrukt dat het hem niet gaat om perfectie of om cijfers op een weegschaal, maar om rust.

Die rust vond hij de laatste tijd beter terug. “Ik heb eindelijk wat meer balans”, klinkt het. Het is een zin die zacht klinkt maar tegelijk veel zegt. Voor iemand met ADHD blijft balans iets dat voortdurend opnieuw gezocht moet worden. Maar Cooke heeft het gevoel dat hij er dichter bij zit dan ooit. Dat hij geleerd heeft wanneer hij moet gas geven en wanneer hij moet remmen.

Een eerlijk gesprek dat herkenbaar is voor velen

Zijn openheid raakt veel mensen omdat ze zo herkenbaar is. De druk om een bepaald gewicht te houden, het gevoel dat je altijd moet presteren, het worstelen met een hoofd dat soms te vol zit: Cooke verwoordt het zonder schroom. Niet als een probleem, maar als een deel van wie hij is.

Hij wil tonen dat je niet altijd op je strengste gewicht hoeft te zitten om goed in je vel te zitten. Dat bijsturen ook kracht is. En dat eerlijkheid soms meer indruk maakt dan elke transformatie ooit kan doen.

James blijft zo, opnieuw, iemand die mensen raakt door precies zichzelf te blijven.