“We merken inderdaad dat de kinderen ons al eens vaker een knuffel of kus geven. Ik ben blij dat wij hun de affectie kunnen geven die ze anders bij hun vrienden vinden. Ik hoor vaak van mensen dat we een warm gezin zijn, dat er liefde in ons huis hangt. Dat is ook zo”, vertelt Cindy in Story.“Allemaal samen thuis zijn brengt wel iets teweeg.”

“Vroeger was Luna ook altijd weg. Voor een vergadering van de jeugdbeweging of iets anders. We zagen haar niet meer. Op den duur kende ik mijn eigen dochter niet meer en zo krijg je meningsverschillen”, gaat Cindy verder. “Nu heb ik ontdekt dat ik écht een heel lieve, toffe en aangename dochter heb. En dat we hard op mekaar lijken. Ja, ik ben mezelf een paar keer tegengekomen.”

Wie ze wel moeten missen is Annemie, Willy’s oudste dochter, en haar gezin. “Dat vind ik heel jammer”, reageert Willy. “We horen en zien elkaar alleen via FaceTime, maar dat is toch niet hetzelfde. Voor Pasen heb ik wel paaseitjes opgestuurd voor mijn kleinkind Fynn. Daar was ze heel blij mee. Maar soms stuurt ze: ‘Papa, ik mis je.’ Ja, dan breekt mijn hart. Maar we moeten erdoor!”