“Als mama van twee kleine kinderen is het allesbehalve makkelijk om hen vijf weken lang – minstens – te entertainen. Ik ben daar heel eerlijk in: het is momenteel een ramp”, bekent Nuria in Story. “Stijn en ik kiezen er bewust voor om Victor en Théodore niet altijd naar de crèche te sturen. Het is vooral Stijn die de kinderen opvangt en dat is niet evident. De jongste slaapt nog veel, maar Victor is een activiteit na vijf minuten al beu. En dus gebruikt Stijn soms niet-opvoedkundige oplossingen zoals de televisie of iPad om toch een beetje thuis te kunnen werken. ’s Avonds moet hij sowieso veel werk inhalen omdat de kinderen overdag veel aandacht vragen.”

“Als Victor en Théodore toch naar de crèche moeten, vraagt dat een hele organisatie: kinderen mogen niet langer door hun grootouders naar de crèche gebracht worden. Mijn mama – die in een keuken in een rusthuis werkt – ziet Victor enThéodore normaal dagelijks, maar voortaan beperkt ons contact zich tot whatsappen en facetimen. Maar ik blijf positief. Ik ben al heel blij dat we nog een wandeling mogen maken in het park. Op die manier hebben we toch een beetje het gevoel dat we niet helemaal opgesloten zijn. Ik mag er niet aan denken dat ons gezin besmet geraakt en we met z’n vieren constant moeten thuisblijven. Dat zou een feest worden!”