“Ik heb een flinke portie joie de vivre, maar ik zie ook in mijn omgeving mensen wegvallen of ziek worden”, bedenkt Luk Alloo zich in Story.

“En misschien krijg ik binnen drie jaar te horen dat er iets vreselijk in mijn lichaam groeit. Maar ik probeer net als de getuigen in mijn programma positief te blijven. Er is altijd hoop en veerkracht.”

“Allebei mijn ouders zijn overleden en ik vind het heel confronterend om wees te zijn. Het dak van de hemel is bij mij weggeslagen, ik kan niet langer met mijn ouders reflecteren over keuzes in mijn leven. Maar je moet door met je eigen leven en de mooie herinneringen blijven.”