Gert Verhulst heeft zijn kinderen altijd veel vrijheid gegeven. “Ik vond dat Viktor en Marie hun eigen keuzes moesten maken, daarom heb ik hen nooit in een bepaalde richting geduwd,” aldus Gert Verhulst in Het Belang van Limburg. “Ik vond het wel belangrijk om hen mogelijkheden en inzichten aan te reiken, in de hoop dat daar iets tussenzat dat hen aansprak.”

Maar wanneer heeft Gert zijn rol als vader dan ingeruild voor die van beste vriend? “Dat is organisch gegroeid,” zegt Gert. “Dat begint met samen een pint te gaan drinken en dan merk je dat je toch wel wat gemeenschappelijke vrienden hebt. En we sms’en mekaar elke dag: Hoe is ‘t? Wat zijt ge aan ’t doen? Wat doet ge vanavond? Gaan we samen iets eten?”

Heel wat kinderen zouden dergelijke berichtjes van hun ouders vervelend vinden, maar Viktor niet. “Ik denk dat zeventig procent van het sms-verkeer tussen ons van mij komt. Het is nog net niet stalken. Want als hij niet meteen antwoordt, stuur ik hem tien vraagtekens,” lacht Viktor Verhulst.

Gert kent Viktor goed genoeg om te weten waarom zijn zoon hem soms bijna stalkt. “Weet je wat het is? Ik ben niet graag alleen, maar Viktor heeft dat nog veel erger: die kan geen moment alleen zijn. Dus, als hij geen antwoord krijgt op zijn berichten, is het grote stress,” onthult Gert.