Annelien Coorevits staat op haar strepen tegenover haar kinderen: “Op dat vlak kunnen ze het echt uithangen”

“Qua spelen of eens snoepen, daar ben ik redel?k los in. Maar wat beleefd z?n betreft, sta ik op m’n strepen. ‘Dank u’ is niet genoeg, het is ‘dank u, mama’. Thuis, als ze alleen z?n, durven ze het op dat vlak uithangen.”

“Ik heb vrol?ke kinderen, losse karakters, maar ’t z?n b? momenten plantrekkers en ik moet erop letten dat ze geen té grote mond opzetten. Ze z?n erg aanwezig, maar zeker geen monsters. Als ze met m? weggaan, z?n ze alt?d vriendel?k. Ik ben ook zo opgevoed.”

Annelien herinnert zich nog een veelzeggende anekdote. “Ik ben op Chiro-kamp ooit uitgeroepen tot ‘Meest beleefde kind’. Een pr?s die ze voor m? in ’t leven hadden geroepen. Wat moest ik daar mee: ?er z?n of me een seut voelen? Mama was trots, haar werk had geloond. Ik geef m?n kroost nu dezelfde waarden mee.”