“We beleven alles van dag tot dag. Qua vakantie hebben we niets geboekt. Stel dat we toch zin krijgen om de grens over te steken, dan doen we dat”, zegt Tine Embrechts in Dag Allemaal. “Dat heeft de crisis ons geleerd: laten we het maar doen met wat we hebben. Ik heb een zware dadendrang, noem het gerust een dadendwang, maar die heb ik moeten loslaten. Er is een soort van vertraging gekomen in mijn leven, en dat is goed.”

“Er zijn dagen dat ik triest ben omdat ik zonder werk zit, maar dan denk ik aan de grote rijkdom die ik wél heb: mijn gezin.” De kinderen gaan ondertussen weer naar school en naar de crèche. “Het is druk en intens geweest”, aldus Tine. Nu ze niet meer de hele dag bij haar zijn, begint haar iets anders te dagen.

“De wereld begint weer te draaien, de kinderen mogen naar school, veel mensen gaan werken. Alles normaliseert stap per stap. Behalve in mijn job. Ik heb zo’n zin om weer aan de slag te gaan, maar ik heb amper vooruitzichten en da’s geen opbeurende gedachte.”