Foto: Instagram
Maartje Van Neygen en haar echtgenoot Senne hebben heuglijk nieuws te melden. Ze huwden begin dit jaar, en nu is er ook een baby op komst.
In Story kondigen Maartje Van Neygen en haar man Senne trots aan dat ze hun eerste kindje verwachten. Maartje en Senne zijn anderhalf jaar samen, en vier maanden getrouwd. In het weekblad vertellen ze dat ze samen ondertussen toch al wat watertjes hebben doorzwommen.
“Ik had al sinds mijn achttiende een vurige kinderwens. Dat was ook een van de redenen waarom ik drie jaar geleden als alleenstaande een pleegzoontje in huis nam. Voor een biologisch kind wachtte ik op de juiste stabiele relatie”, zegt Maartje.
Vorig jaar moest Maartje onverwacht geopereerd worden na hevig bloedverlies. Ze bleek aangeboren verklevingen te hebben in huis buik en zou waarschijnlijk moeilijk zwanger kunnen worden. Heftig nieuws voor het koppel om te verwerken, maar daardoor kwam het onderwerp kinderen al ter sprake toen ze nog maar vier maanden samen waren.
Maar de operatie draaide goed uit, en Maartje raakte snel zwanger. “Heel snel zelfs, maar we kregen ook vrij snel slecht nieuws: in november vorig jaar kreeg ik een miskraam. Op de echo van zes weken was alles nog in orde, maar na tien weken klopte het hartje niet meer. Er moest een curettage gebeuren en dat was heel heftig, maar we probeerden rationeel te blijven. Als mijn zwangerschap nu zou mislopen, na vijftien weken, zou dat een veel grotere impact op ons hebben.”
Onbezorgd zwanger zijn kan Maartje niet. “In het begin was ik zelfs heel angstig. Bij elk krampje vroeg ik me af of er iets mis was. Nu we voorbij de kritieke fase zijn en alles goed gaat met de baby, zijn we geruster. Stilaan maken we werk van zaken als de doopsuiker en geboortekaartjes, en we hebben al de eerste babykleertjes gekocht.”
“Ik heb eigenlijk getwijfeld om dit nieuws te delen”, zegt Maartje ook nog. “Want voor velen is de zoveelste zwangerschapsaankondiging ook de zoveelste klap in het gezicht. Tegelijk hoop ik toch heel wat mensen een hart onder de riem te steken, want ook bij ons ging het dus niet van een leien dakje.”
