“Ergens is haar euthanasie een opluchting. Voor iedereen. De manier waarop we haar dinsdagavond naar haar slaapkamer zagen gaan, was voor ons een bevestiging dat het goed was geweest. Het was op”, getuigt Mariekes moeder Odette Pauwels.

“Wanneer ons Marieke gestorven is, hebben we Zenn, haar hond die zo belangrijk was in haar leven, naar haar slaapkamer geleid. Hij is op bed gesprongen, maar is er ook meteen weer afgesprongen. Zenn voelde dat er geen connectie meer was. Hij heeft nadien wel bijna een uur voor haar bed gelegen. Heel bijzonder. We hebben Marieke moeten beloven heel goed voor haar hond te zorgen. Haar andere hond, Mazzel, is naar haar vaste begeleidster. Ook dat had de controlefreak in haar netjes geregeld.”