Jean-Marie Pfaff groeide op in een kampeerwagen. Zijn vader verkocht tapijten aan de deur. Ze werden erg scheef bekeken, herinnert hij zich.

“Als er in de buurt iets gestolen was, keken ze altijd eerst naar ons”, vertelt hij aan Het Nieuwsblad. De verwijten stopten niet toen hij begon te voetballen.

Zo kreeg hij vaak te horen dat hij te dik was, en na een tijd kwam de kritiek dat hij een dikke nek had. “Waarom? omdat ik succes had?”, vraagt hij zich af.

Ook van ‘De Pfaffs’ was niet iedereen fan. Dat laat hij echter niet aan zijn hart komen. “Ik geniet nog altijd van de herhalingen”, zegt hij. “Laat ze maar lachen, denk ik dan.”

Door de jaren heen heeft hij een dik olifantenvel gekweekt, maar toch heeft hij nog steeds een zwakke plek: kritiek op zijn gezin raakt hem wél erg.

“Dan staat mijn kleinzoon op de voetbal in de goal en zegt er iemand: ‘Wie denk je wel dat je bent, je grootvader?’ Dat kan ik niet verdragen.”

Ook was er eens een trainer die zijn kleinzoon als straf van een training weghield. “Gewoon, omdat mijn kleinzoon had gezegd: ‘Mijn opa heeft gezegd dat ik de bal zo moet pakken.’ Komaan zeg", klinkt het verontwaardigd.