Axel Daeseleire merkt een spijtige evolutie in de samenleving: “Alsof je niks meer mag zeggen”, zegt hij in het Nieuwsblad. Van overdreven politieke correctheid moet hij duidelijk niets hebben.

“Ik lap dat aan mijn laars”, zegt hij dan ook. “Ik zeg het wél. Je m’en fous. Echt.” Dat betekent niet dat niemand tegen hem in mag gaan. “Maar ik zal antwoorden”, klinkt het resoluut. “Dialoog blijft de basis van een samenleving.”

Als de dialoog niet lukt, deinst hij zelfs niet terug voor een vechtpartij. “Ik zal er staan”, zegt hij vastbesloten. “Niet dat al ooit gebeurd is, maar ik ben er klaar voor.”