‘Bescherming vind je in de eerste plaats bij je ouders/opvoeders. Maar wat als je voelt dat je opgegroeid bent zoals Mowgli in de film ‘The Jungle Book?’, schreef Trisha op Facebook. ‘Je bent achttien jaar en wordt losgelaten in deze wereld zonder enige houvast. En nu moet ik de eerste correcte stapjes aanleren van hoe het écht moet!’

“Door mijn therapie kom ik nu pas écht te weten wat er met mij is gebeurd”, aldus Trisha. “Ik vermoedde al dat er iets niet klopte aan mijn opvoeding. Ik wist niet meer wie ik was of wat ik wilde. Mijn ouders dicteerden alles en we moesten ons daaraan houden. Anders werden we gestraft. Dit schreef ik in een brief naar één van hen: ‘Bedankt dat je mij het leven hebt geschonken en bedankt dat je het mij ontnomen hebt'.’’

Zotte ideeën

“Als ik buitenkwam, zette ik een spontane lach op”, gaat Trisha verder. “Mijn relatie met Ignace Crombé en de problemen met de pers hebben dat nog versterkt. Ik zette altijd een pokerface op. Ik wil dat niet meer, maar ik weet gewoon niet hoe ik mezelf kan zijn. Ik heb crazy ideeën gehad en uitgevoerd, maar dat heeft allemaal te maken met mijn ziekte.”

“Ik zit diep en moet van alles opnieuw aanleren, want wat is echt? En daarom heb ik écht nood aan een reikende hand, een knuffel, de woorden ‘We zijn er voor je’, en ook hulp bij de zorg voor mijn kinderen en mijn man. Want zij kunnen nu écht geholpen worden! Ik niet meer, dat is te laat...”