“Een verschrikkelijke tijd. Ik kon niets doen, niets zeggen, maar toch besefte ik alles wat er rond mij gebeurde”, vertelt Jacky Lafon in Primo. “Ik zag hoe ze een lijkje van een kind, gewikkeld in een laken, wegbrachten. Hoe ik door een priester berecht werd. En hoe mijn vader mij pas kwam bezoeken toen ik al de laatste sacramenten toegediend had gekregen.”

“Ik hoorde mijn vader tegen mijn moeder zeggen: ‘Kom, Emma, we zijn hier weg, we kunnen hier toch niets meer doen’. Dat ging door merg en been. Dat moment heb ik nooit meer uit mijn geheugen kunnen wissen. Ik wilde dat mijn moeder bleef, maar ik kon het haar niet zeggen”, aldus Jacky.