Wout van Aert kreeg een zilveren medaille om z'n nek. "Ik sta niet te springen van geluk natuurlijk, maar ik ben hier tevreden mee. Er zat niet meer in. Mathieu was de sterktste", vertelde Wout achteraf aan Sporza.

Wout zat een tijdje in het wiel van Mathieu en kon dat een tiental seconden volhouden, maar dan kraakte hij. Wout had naar eigen zeggen ook het gevoel dat de twee andere jongens bij hem, Pogacar en Pedersen, begrepen dat tweede het hoogst haalbare was.

Mathieus overwinning leek nog even in het gedrang te komen. De Nederlander ging enkele kilometers voor de eindmeet onderuit op de natte wegen. Opvlalend: de andere renners wisten niets van de val.

"Blijkbaar is het nog altijd belangrijk dat we hier zonder oortjes koersen. Da's gewoon niet van deze tijd. Het slaat nergens op. Ik kan er niet kritisch genoeg over zijn", zegt een gefrustreerde Wout bij Sporza.

"Ook het protest in het begin waardoor we opgehouden werden, je weet van niks. We staan daar in het midden van een veld. Er is geen communicatie. Het is maar hopen dat er mensen iets komen zeggen. Het slaat nergens op dat er bij die ene koers per jaar geen communicatie mag zijn."