“Toen hij acht maanden was, kreeg hij koorts”, vertelt Natasha. “Het werd steeds erger. Daniel werd ’s nachts voortdurend huilend wakker. Het was geen normaal gehuil, er was iets ergs aan de hand. De dokter stuurde ons naar het ziekenhuis.”

"Ze konden er maar niet achterkomen wat er mis was”, vertelt een emotionele Natasha. “Ze deden elke test die je maar kunt bedenken. Die onzekerheid was verschrikkelijk. Ik ben zo bang geweest om ons zoontje te verliezen…”

Het duurde liefst vijf maanden voor Natasha en Dan wisten wat Daniel mankeerde. Het kindje bleek een auto-immuunziekte te hebben. Maar sinds Daniel behandeld wordt, gaat het goed met hem. “Als je onze zoon nu ziet, zou je niet denken dat hij zo ziek is geweest”, aldus z’n mama. “Toch blijven we alert. Als hij even snottert, denken we: is hij wel oké?”