Maggie De Block beleeft drukke tijden. Het politieke leven slorpt haar volledig op. “Ge moet het eens hebben. Geen vakanties, geen gewoon sociaal leven. Het vraagt wel iets van u”, bedenkt de minister zich in Het Nieuwsblad. 

“Ik heb dat nu negen jaar gedaan. Ik begon met ebola die uitbrak, dan de helse ­periode van de aanslagen, tussendoor alle hervormingen doorgevoerd, daarna kreeg ik terug het departement Asiel en Migratie op mijn bord, dan was er de komkommercrisis waarbij komkommers uit Duitsland besmet waren met een bacterie, en dan ook nog eens diepvriesgroentengedoe omdat daar ook een bacterie zat. En nu ­corona. Dat hakt erin.”

Maggie weet al wat ze gaat doen mocht ze in een volgende regering geen minister meer zijn.” Als de nieuwe regering er ooit is en ik geen ­minister meer ben, ga ik zwemmen met mijn kleinzoon. En we gaan naar de dierentuin. Ik ben zot van dieren. Zelfs van een nijlpaard waar je alleen maar de neusgaten van ziet. Ik zal John trouwens niet leren autorijden. Eén keer in mijn leven had ik hartkloppingen: toen ik Julie leerde rijden."