“Tien jaar geleden deed ik een interview met een pedofiel, dat was toen not done, daarvoor kreeg je keihard op je donder, nu doen alle media dat. Ik maakte programma's over terminaal zieke patiënten, die vertelden over hoe ze omgingen met de korte tijd die hen nog restte; dat werd toen neergezet als sensatie, nu is praten over emoties gelukkig gemeengoed geworden”, zegt Goedele Liekens in De Morgen.

“Ik maakte programma's over moeders die destijds hun kind verplicht hadden afgestaan bij die beruchte nonnen. Dertig jaar geleden al voerde ik strijd voor de lgbtiq-gemeenschappen. Ik maakte een programma over transgenders, man, man, man, je zou die commentaren nu eens moeten herlezen! Wat een schande dat ik zulke zotten aan het woord liet, die van hun geslachtsdeel af wilden!”

"Mensen zeiden toen: 'Je zoekt de controverse op.' Neen, helemaal niet. Ik vond die controverse heel erg. Ik begreep die ook niet. Ik dacht: zien jullie nu niet hoe die mensen worstelen, hoe belangrijk het is dat wij hen gewoon aanvaarden? Ik ben er altijd van overtuigd geweest dat we in een betere wereld zouden leven als we opener over dat soort onderwerpen kunnen praten. Dat is trouwens niet alleen een overtuiging, dat is ook wetenschappelijk bewezen."