Er is Sandrine André iets opgevallen aan de herhalingen van ‘Sara’: “Daar schrik ik echt van”

“Wat heb ik de rol van Britt graag gespeeld. Ik kon er letterlijk in vluchten. De bitch, het voorbeeld van hoe je vooral níet moet zijn”, schrijft Sandrine André in haar column in Story. “Als ik nu naar de a?everingen kijk, schrik ik er wel van hoe vrouwonvriendelijk sommige scènes waren.”

“In die tijd voelde dat niet zo aan. Ik weet nog dat ik in Sara wilde tonen hoe bepaalde mensen zich beter voelen dan een ander. Britt verstopte zich achter haar te lange blonde extensions, valse nagels en te korte rokjes. Een vrouw die haar eigen onzekerheid verbergt door de lieve ‘lelijke’ Sara te pesten. Ik mocht toen kauwgum kleven in het haar van Veerle Baetens en zoenen met de toen nog onbekende Matteo Simoni... Wat een vreemd beroep heb ik toch!”

“Mezelf terugzien op televisie wordt steeds vreemder. Als het recente a?everingen van Familie zijn, zie ik het als het opvolgen van mijn werk. Maar oudere producties worden bijna een dagboek. Ik zie niet de serie, maar de making-of in mijn hoofd. En zo is er vanaf deze week ook Wat Nu Weer?! op CAZ 2. Die reeks voert me terug naar 1994.”

“En ja, natuurlijk zie ik in de spiegel dat er heel wat rimpels zijn bijgekomen, maar ik heb geen moeite met ouder worden. Ik zie wel dat ik steeds meer op mijn moeder begin te lijken zoals ik me haar herinner als kind. Weet je, op straat word ik vaak aangesproken met de woorden ‘Mevrouw, in het echt bent u mooier dan op televisie’. Dan bedank ik steeds voor het complimentje en antwoord ik met de zin: ‘Ik ben blij dat je het zo zegt en niet omgekeerd.’”