In Story geeft Julie Van den Steen toe dat de lockdown haar stress en angst bezorgde. “Aan het begin was het alsof er een olifant op mijn borstkas zat. Ik kon het moeilijk plaatsen wat er allemaal in de wereld gebeurde. Ook omdat ik mij nutteloos voelde. Mijn ouders en zus werken in de gezondheidssector en waren mensenlevens aan het redden terwijl ik gewoon thuis zat.”

Voor een nieuw VTM-programma gaat Julie binnenkort zelf meedraaien in een ziekenhuis. “Ik ben benieuwd wat ik daar ga zien, horen én leren. Spuiten zetten en bloed afnemen mag ik uiteraard niet, maar ik hoop dat ik genoeg kan helpen en dat ik eindelijk toch een beetje het gevoel heb dat ik bij mijn gezin hoor.”

Waarom Julie zelf geen verpleegster geworden is? “Het zou pas straf zijn geweest als ik het wel was geworden. Ik val al flauw als ik bloed zie. Ik heb geen idee wat er is misgegaan bij mij, mijn zus vond het allemaal interessant wat mama en papa deden. Bij mij had dat een omgekeerd effect. Maar ik heb wel tonnen respect voor hen. En wie weet zeg ik na die maand stage wel: dit is mijn nieuwe roeping.”