“Erik en ik zijn uiteraard in de wolken”, glundert Sanne. Toch zijn Sanne en Erik er erg voorzichtig en terughoudend in, omdat Maartje al een miskraam heeft gehad. “Ze was toen zo blij dat ze zwanger was, dat ze het heel snel aan iedereen wou vertellen. Ik zei haar nog: ‘Maar kind, wacht even. Bij zoveel vrouwen gaat het fout!’ Maar nu is de zwangerschap al zo ver gevorderd dat Maartje het goeie nieuws wel met een blij gevoel kan bekendmaken.”

Helemaal gerust zijn Sanne en Erik er niet op. “Het kan nog altijd misgaan. Een collega van mij is haar baby op twintig weken verloren, en ik ken nog iemand bij wie het na tweeëntwintig weken misliep. Een beetje angst zal er dus altijd wel zijn, ja. Anderzijds, we hebben Maartje opgevoed om niets te verbergen. ‘Als je verdriet hebt, toon het dan’, zei ik haar. ‘Dan weten de mensen rondom je tenminste wat er aan de hand is.’”

Sanne heeft ook niet het gevoel dat ze voor het eerst grootmoeder wordt. “Er zijn al drie kleinkinderen via de dochters van Erik. Maartje heeft ook al een aantal jaren een pleegzoon, en die beschouwen wij ook als ons kleinkind. We kennen ’t gevoel dus wel, maar nu is het natuurlijk extra speciaal omdat Maartje vlak bij ons woont en we de zwangerschap van dag tot dag mee kunnen maken.”