“Het resultaat van de beenmergpunctie is niet goed: er zijn uitzaaiingen gevonden. Een harde noot om te kraken. Het zijn heel zware, emotionele dagen”, alus Steve Tielens. De situatie bezorgt Steve veel stress. “Ik zit in een serieuze dip, er mag geen nieuwe tegenslag meer bijkomen of ik steven af op een depressie. Thuis loop ik de muren op omdat ik mijn optredens en publiek mis en geen inkomsten heb. Ik voel me opgejaagd, krijg geen hap door mijn keel en heb last van hyperventilatie.”

Steve heeft Monique ondertussen bezocht in de tuin van het ziekenhuis. “Ze houdt zich kranig, en ze trekt zich heel erg op aan mijn bezoekjes. Dat we elkaar niet mogen knuffelen, is wel heel pijnlijk. Ze vroeg al of ik haar euthanasiepapieren wou ondertekenen, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er niet meer zou zijn… Ze weegt nu nog maar 47 kilo. Ik probeer haar op alle mogelijke manieren te ondersteunen. Ik bezoek haar bijna dagelijks. Ik haal de vuile was op en breng haar propere kleren. Dat is het minste wat ik kan doen, want zij was de ruggengraat van mijn carrière.”