De beslissing van Sonny verraste iedereen. “Het was een gezamenlijke beslissing die we hebben besproken met expert Wim Slabbinck”, vertelt Laura in Het Nieuwsblad. “Sonny had geopperd dat het goed zou zijn om me op mijn positieven te laten komen. Eerst wou ik het niet, maar ook Wim zei dat het deugd zou doen om het los te laten. En dat ik zo mezelf weer zou vinden.”

“Ik voelde me een beetje gefaald en heb mezelf die nacht in slaap gehuild. Ik was oprecht boos op mezelf: Waarom kan ik nu niet gewoon mezelf zijn? Maar op dag twee voelde ik me beter in mijn vel. Ik ben beginnen na te denken over hoe het komt dat ik me zo voel? En wat ik moest doen? Ik heb altijd naar mezelf gekeken.”

Pijn
"Dat ik mezelf niet meer herkende, deed pijn. Er staat een keiknappe man naast mij die alles heeft wat ik zoek: hij is lief, sportief, creatief. Waarom lukt dat dan niet? Als ik me in de zetel zie zitten, denk ik: Wat een ongeïnteresseerde trut zit daar nu? En ik ben niet eens een zetelligger. Maar Sonny werkt in een ploegensysteem met late, vroege en nachtshiften. Heeft hij een late, dan is hij pas tegen elf uur, halftwaalf thuis. Hij kwam opgewekt thuis, maar ik ben al van zeven uur wakker, heb gewerkt en trainingen gegeven. Ik kon geen woord meer uitbrengen.”

Huilen
Laura wist niet dat Sonny ongelukkig was. Dat wist ze pas na het bekijken van de uitzending. “Ik moest huilen toen ik het zag. We hebben daar toen nooit over gebabbeld. Ik wilde niet dat hij zich door mij ongelukkig voelde. Maar die tijd alleen heeft me wel deugd gedaan. Ik heb de klik gemaakt. Uiteindelijk heeft het - spoiler! - maar twee nachten geduurd dat we apart sliepen. Ik was heel blij toen we elkaar weer zagen. En in aflevering zeven ben ik weer de Laura uit aflevering één. De vrolijke flapuit zoals op het trouwfeest. Klaar om er weer een lap op te geven.”