“MIJN SJOUKE.

“Het zonneke schijnt!”

De corona vernietigt de mensheid verder.

Alles is nu met alles verbonden.

De wereld verplicht ons te stoppen.

Op onszelf terug te vallen.

Aanpassen, een verandering.

Een bedreiging of een mogelijkheid.

En mijn sjouke is er van onder gemuisd.

Op mijn boeddhistische kalender staat geschreven

op 17 maart: “Zwijgen zegt soms meer dan praten”.

Is helemaal de stijl van Johny en ook die van mij.

Het commentaar geven op vragen van de media valt

mij zwaar en overbodig.

Onze band is sterk.

Heb vannacht ondanks het nieuws het beste geslapen sinds lang.

Ik heb geen fysiek afscheid kunnen nemen, maar ik denk wel

dat hij vannacht nog eens even is langs geweest.

Hij was heel sterk aanwezig in mijn dromen en dat voelde heel goed.

Daarom wou ik het liefst blijven liggen in plaats van alle oproepen te woord te staan.

Heb hem voor een korte rit begeleid naar het eeuwige licht.

“Achter de wolken schijnt de zon altijd” zoals hij zelf altijd zei.

Heb zijn foto die al 20 jaar (of langer) bij mij aan het prikbord hangt eventjes

afgestoft, op mijn altaartje gezet samen met het licht van een kaars.

Samen met de ‘JA’ toen ik getuige mocht zijn van zijn verbintenis met Annemie.

Een grote eer die mij te beurt viel:

Het wegschenken door zijn tv-vrouw aan zijn echte vrouw.

En toch deden we niet aan polyamorie.

Maar een mooi symbool van het doorgeven van onvoorwaardelijke liefde.

Ik noemde ons altijd de Heilige Drievuldigheid die voor vele generaties

zal blijven voortbestaan.

Het Kampioenentijdperk kent zijn einde.

Maar mijne Kampioen zal altijd blijven bestaan.

Van alle mannen die ik heb gekend en op mijn pad zijn langs gekomen

is Johny de beste, de volledigste, de belangrijkste.

“Tu es formidable!” en de zon blijft schijnen.

Annemieke, ik ben er voor jou!”

Loes