“Meteen twee kinderen er bovenop, in een andere stad gaan wonen. Ik heb mezelf echt wel een loer gedraaid. Dat heeft ook met jeugdige overmoed te maken, denk ik. Zo van ‘ik ga dat allemaal wel kunnen’”, geeft Guga Baúl toe. “Maar het is pas als je samenwoont, dat je beseft dat je je plannen moet herzien.”

“Plots ben je met z’n vieren. Vier verschillende mensen, met elk hun karakter, hun gewoontes. Die moet je leren aanvaarden. En dat neemt tijd in beslag. Jaren. En ik als controlefreak, wou de controle houden, maar dat lukte niet. Ik moest leren loslaten. Dat is de belangrijkste boodschap voor mezelf: sommige dingen moet je loslaten. Dan ontstaat er harmonie.”

Kinderwens

Hoewel er al twee kinderen in huis waren, had Guga zélf ook nog een kinderwens. “Op mijn 17de wist ik dat ik kinderen wou”, vertelt hij. “Niet op dat moment, natuurlijk, maar ooit. En niet één maar wel twee. Als Tine geen kinderen meer had gewild, dan zou dat een breekpunt geweest zijn. Hoe graag je iemand ook ziet, je kinderwens opbergen voor de ander is een tikkende tijdbom.”

“Ik heb dat gezien bij andere mensen. ‘Ik heb mijn kinderwens opzij gezet’, zeggen ze. Dat moet toch frustrerend zijn, op de een of de andere manier? Als je echt kinderen wil, ga je dat ofwel je partner kwalijk nemen, ofwel jezelf. Kinderen willen is een wezenlijk onderdeel van je leven, het doorgeven van je genen. Het is een instinct. Dat kan je niet rationeel wegvagen.”