In hun podcast praten Eva Daeleman en haar man Stijn openhartig over de miskraam die ze recent te verwerken kregen. “We waren net geen twaalf weken zwanger, maar dit laat littekens na”, klinkt het. Het is een weloverwogen keuze om met dit nieuws naar buiten te komen. “Want mensen babbelen hier véél te weinig over”, meent Eva.

“Ik heb getwijfeld om met dit nieuws naar buiten te komen”, vertelt Eva in de podcast. “Ik was al ‘het meisje van de burn-out’ en ‘het meisje dat masturbeert’, en nu word ik misschien ook nog eens ‘de vrouw van de miskraam’. Maar ik vind het belangrijk om dit verhaal te vertellen, voor mezelf maar ook voor alle vrouwen en mannen.”

Heftig

“Op het moment dat het gebeurde, voelde ik mij ontzettend eenzaam. Omdat je denkt dat er weinig mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt. Er wordt immers gewoon niet over gepraat. Toen wij daar met mensen uit onze omgeving over praatten, kwamen er verhalen naar boven waar wij niks van wisten. Ik vond dat eigenlijk wel heftig.”

“Op het moment dat zoiets gebeurt, voel je je heel verdrietig", gaat Eva voort. Er zit zo’n onzichtbaar ding in je buik waar je al maanden verliefd op bent en plots valt dat weg, ook al is het er nog niet. Dat is een groot gemis. Ik voelde mij ook gefaald in mijn vrouw-zijn, zelfs al heeft dat er niks mee te maken.”