“Ik schaam me nog altijd omdat ik op mijn negentiende een halfleeg pak friet uit het raam van mijn wagen heb gegooid. Als ik die gast nu zou tegenkomen, zou ik hem ferm aan de oren trekken. Ik zou voor zijn auto springen en roepen: ‘Gij gaat dat nu oprapen’”, zegt Helmut Lotti in Het Nieuwsblad.

“Ik was ooit in Vietnam en je kon daar niet in de zee zwemmen: bij elke golf kreeg je een plastic zak tegen je been. Ik ben daar hele dagen bezig geweest met dat strand proper te maken. Maar weinig mensen willen daarmee worden geconfronteerd. Omdat het impact heeft op hun eigen leven. Nochtans is verandering nodig.”

“Ik ben een mooimaker. Als mijn vriendin en ik gaan wandelen in de Ardennen, nemen we plastic zakken mee. Na afloop hebben we makkelijk een hele vuilniszak vol, met blikjes en andere troep. Of mensen dat afval weggooien uit luiheid? Uit nonchalance, denk ik. Ik ga er liever van uit dat iemand daar niet over nadenkt, dan dat hij slecht is.”