En dat is nog niet alles. Vier jaar geleden verloor Laura haar vader. Een verlies waar ze het nog steeds heel moeilijk mee heeft. “Op 18 mei is dat vier jaar geleden”, reageert Laura in Dag Allemaal.

”Op zeven weken tijd was hij weg. Ik heb het nog steeds moeilijk om dat te verwerken. Niet dat ik constant ongelukkig ben, maar ik ben er nog altijd niet over.”

“En er zit nog kwaadheid in mij. Waarom hebben ze hem niet kunnen helpen? Hij was amper 59. Dat is niet eerlijk. Ik ben ook mijn grootouders kwt, maar dat kon ik gemakkelijker plaatsen. Ik mis ze ook wel, maar zij waren oud en al jaren ziek. Mooi is wel dat ik heel veel bemoedigende brieven en mails heb gekregen. Ik ben er enorm van geschrokken hoeveel mensen m willen steunen.”

Hartverscheurende laatste woorden
“Op het moment dat dat mijn vader stilletjes in coma ging, zei de verpleegster: `Spreek maar tegen hem, hij hoort u'. 

“Dan heb ik gezegd: `Kijk papa, ik merk dat het niet meer gaat, ga maar.' (geëmotioneerd) Ik had gehoopt dat hij me nog een teken zou geven door eens in mn hand te knijpen, maar dat is niet gebeurd. Maar de verpleegster verzekerde me dat hij me wel degelijk gehoord had. Ik voelde dat zijn hartslag rustiger werd. De volgende morgen is mijn papa gestorven.”