Clara Cleymans heeft vreselijke gedachte: "Dan lig ik te huilen in mijn bed"

"Sinds Jeanne er is, behoort uitslapen tot de verleden tijd", bedenkt Clara Cleymans zich in Nina. "Ik heb het gevoel dat ik nu nog altijd extra zou kunnen slapen. Mijn job heeft mijn bioritme zodanig verstoord dat ik altijd high ben van slaperigheid."

"Ik ben ook een heel heftige dromer", gaat Clara verder. "En daar ben ik blij om. Het is een fascinerende extra wereld. Ik ben geen logisch persoon. Misschien vind ik het daarom zo leuk. Er zijn geen regels aan verbonden. Volwassen mensen zitten zo vaak vastgeroest in logisch denken. Dromen is je overgeven. Ook wanneer er echt heel vreemde dingen gebeuren."

Identiteit
"Ik wil ze als inspiratie gebruiken om te creëren. Ik heb het gevoel dat mijn identiteit steeds meer komt vast te liggen. Actrice zijn is daar maar een deeltje van. Als ik een film wil maken, dan moet ik eraan beginnen. Tijd vind ik een van de meest ontroerende dingen, maar het maakt me ook onrustig. Ik heb al veel tranen gelaten om nostalgie. Dan denk ik aan alle dingen die ik nog wil doen en die ik nog niet gedaan heb. De dingen die ik uitstel. Ik ben dertig. Dat getal is abstract, toch doet het iets. Het heeft me ratio gebracht."

Er is ook iets dat Clara Cleymans wakker houdt. "Dat is dromen over terrorisme, of over angst. Of dat er iets met Jeanne gebeurt. Dan word ik huilend wakker en moet ik getroost worden. Ik droom ook vaak over een dinosaurus. Onlangs ben ik erin geslaagd om die dino mijn compagnon te maken in plaats van agressor. Ik was heel trots op mezelf toen ik wakker werd."