“Die regenboogtrui een jaar mogen dragen, was immens speciaal. De eerste nacht na mijn triomf in Bieles wilde ik al in dat shirt naar bed, maar ik was het vergeten in de camper”, vertelt Cant in Het Laatste Nieuws. “'s Anderendaags heb ik er wel in geslapen. Ik heb diezelfde nacht trouwens dat WK nog een paar keer overgedaan, vooraleer ik in dromenland belandde."

"De vloek van de regenboogtrui? Geen last van gehad. Ik kende wel een moeilijk moment in oktober. Voornamelijk veroorzaakt door maag- en darmproblemen. Ik haalde niet het niveau dat ik wilde. Twijfels staken de kop op. 'Komaan, Sanne. Jij bent wel wereldkampioene. Toon dat dan', foeterde ik tegen mezelf. Dat is de valstrik. Een wereldkampioen wil zich blijven bewijzen. Ik ook. Maar ik heb de druk omgezet naar positieve energie.”

"Vorige zondag in Hoogerheide realiseerde ik mij dat dat wel eens mijn laatste cross als titelhoudster kon zijn. Ik werd er echt ambetant van. Als het me niet lukt, wordt het een moeilijk afscheid. Ik kan me troosten met de gedachte dat ik de rest van mijn carrière met de regenboogbandjes op de schouder mag blijven fietsen. Wereldkampioene ben je op die manier niet voor een jaar, maar voor het leven."