Michel kreeg in de dagboekkamer psychologische bijstand. Daarna barstte hij in tranen uit.

Hij heeft nu aan Julie verteld wat er écht aan de hand is. “Ik kom niet uit een perfect gezin”, legt Michel uit. “Ik heb gebroken met mijn ouders.”

“Het resultaat is dat ik heel bang ben om dierbare mensen te verliezen. En dat gevoel heb ik nu bij u.”

“Ik weet dat het iets in mijn hoofd is dat ik mezelf aanpraat. Dat stemmetje zegt dat het niet goed zal komen. Dan heb ik het over onze vriendschap.”

“Ik vind dit heel kinderachtig van mezelf. Ik twijfelde niet aan onze vriendschap, maar het gebeurde wel.”

Julie slaat haar arm om Michel heen. “Dat moet je toch niet doen”, antwoordt ze. “Ik heb daar ook wel schrik voor maar ik hoop dat ik buiten het huis ook een deel van je leven mag zijn.”

Michel is gerustgesteld. Hij kan weer verder.