“We hebben een avontuurlijke jeugd gehad. We wisten wat goed mag en wat niet. We waren vrij, maar wisten waar onze grenzen lagen”, vertelt Stephanie Planckaert in ‘De Wonderjaren’ over haar eigen jeugd.

Voor haar kinderen doet ze ongeveer hetzelfde. “Ik stel voor mijn kinderen een aantal regels op”, gaat ze verder. “En als ze die overtreden praten we daarover.”

“Dat is een zakelijk gesprek waarin alle partijen tot een overéénkomst moeten komen. Meestal beseffen de kinderen dat wat ze gedaan hebben niet kan. Dat is wel fijn.”