“We gingen iets drinken voor z’n verjaardag. Ik pikte Robbie bij hem thuis op”, zegt Niels Destadsbader. “Ik beloofde z’n ouders dat ik hem nadien thuis zou afzetten. Ik ging het niet te laat maken. Toen ik doorging, wilde Robbie nog wat blijven. Omdat er nog een vriend van hem zou langskomen. Ik ben toen alleen naar huis gereden. Robbie kon met iemand anders mee.”

Enkele uren later kreeg Niels een verschrikkelijk telefoontje. Robbie was verongelukt. “En nog geen halve dag later stond ik bij zijn ouders in de gang”, zegt Niels weemoedig. “De plek waar zij mij de vorige avond hadden gezegd dat ze blij waren met een vriend als ik voor Robbie. Ze vroegen me: ‘Waarom is Robbie niet met u meegekomen?’”

“Het blijft ook voor mij heel moeilijk om dat te verstaan. Ik had hen dat beloofd. Ik neem mezelf dat nog altijd heel erg kwalijk. Of ik boos ben op mezelf? Eerder ontgoocheld... Ik wéét dat het mijn schuld niet is, maar ik voel me er wel schuldig over.”