Na drie maanden trainen en presteren viel meteen heel wat stress weg. “Het was een intense rit, ja”, lacht Julie Vermeire. “De voorbije weken trainden we zo’n vijftig uur per week. Ik voelde dat mijn lichaam nood had aan rust, maar dat ging niet. Mijn blessures kregen simpelweg de tijd niet om te genezen. De gekneusde ribben die ik tijdens de voorbereidingen in augustus opliep, heb ik nog steeds. Toch ga ik het missen. De wedstrijd, de trainingen, de mensen, alles.”

Vooral met haar danspartner Pasquale smeedde Julie een hechte band. “Als je zo veel weken op elkaars lip leeft, is dat logisch. Vanmiddag (gisteren) ging ik Pasquale afzetten aan de luchthaven. Hij vloog terug naar Londen, waar hij woont. Het was best een emotioneel afscheid. Maar eerst hebben we nog lekker samen geluncht. En we gaan sowieso nog afspreken.”