Gerard Joling vertelt in Story dat er heel goed gezorgd wordt voor zijn moeder. “Zeker niet alleen door mij. Ook door mijn broer, zus, zwager en de kleinkinderen.”

“En door de kinderen van haar overleden vriend Cor. En daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor.”

“Ze woont nog steeds op zichzelf en dan denk ik weleens: jeetje, wat een sterke vrouw.”

“Ze heeft vorig jaar haar borstbeen gebroken, is twee keer van de fiets gevallen. En natuurlijk is Cor ook nog overleden, wat een ellende voor zo’n oud mens. Soms voelt ze zich ook best een beetje eenzaam, maar op één of andere manier rolt ze toch doorheen.”