Tot november verbleef Danny Junior in het revalidatiecentrum Pellenberg, maar nu woont hij bij zijn mama Julia in Tessenderlo. Zijn café in Werchter is inmiddels overgenomen door een andere cafébaas.

Op negen maanden heeft hij heel wat vooruitgang geboekt. Zo gaat het praten hem al best goed af. "Over enkele maanden zou mijn spraak toch weer op zo'n 85 procent van weleer moeten geraken", zegt hij tegen Dag Allemaal.

Op motorisch vlak is er echter nog veel werk aan de winkel. Stappen gaat nog moeizaam, omdat zijn rechterbeen niet mee wil. Tegen eind 2025 hoopt hij weer normaal te kunnen stappen. Ook zijn rechterarm kan voorlopig nog weinig.

Hij merkt bovendien een groot verschil in levensstijl. "Vroeger ging ik altijd op de lappen met vrienden, maar nu... Niet dat ik het gevoel heb dat mijn vrienden mij laten vallen, zeker niet! Maar ik woon nu een heel eind van Werchter, waar ik vroeger mijn café had."

"En ik kan dat gewoon niet meer, meegaan met mijn maten. Als ik luide muziek en veel stemmen door elkaar hoor, raak ik supersnel overprikkeld. De tijd dat iedereen riep: 'Hey Danny, we drinken er een!' als ik ergens binnenstapte, komt nooit meer terug."