Stany Crets wil niet dat er met aantallen gewerkt wordt. Hij oppert voor limieten op basis van de capaciteit van een zaal en wil afstappen van absolute aantallen.

“Ik leg het even simpel uit waarom we daar niet blij mee kunnen en mogen zijn”, luidt het bij Stany. “Omdat we dat niet vroegen namelijk. Wij vroegen respect en we kregen 5 centiemen.”

“We vroegen een perspectief. Een gezond, redelijk en logisch kader om binnen te werken. Werkbaarheid naar de toekomst. Een vooruitzicht om weer te kunnen produceren. Geen absolute cijfers wat betreft publieksaantallen, maar logischerwijs afhankelijk van de grootte van de zaal.”

“In de verste verte hebben we dit niet gekregen. We kregen een haastig ingepakt pakje met een stervend musje in dat stierf onderweg naar huis. We kregen een wegenkaart waarop in het rood met dikke stift de weg naar het riet was aangeduid. Vervolgens bood men ons een kluitje aan. En hop, bye, bye, zwaai, zwaai, lieve cultuurkindjes. “

"Behandel ons met respect, heel simpel"

“En dat terwijl we eventjes in de waan waren dat wij, loze vissertjes, stevig in onze leren laarsjes stonden… Minister Jambon zelf namelijk benadrukte na ons overleg met zijn kabinet dat wij een sector waren die veilig kon en wou werken. Cijfers toonden aan dat er 0 (nul) besmettingen waren in de sector. Virologen bevestigden dat onze vragen redelijk en dus uitvoerbaar waren. Gouverneurs steunden ons onvoorwaardelijk omdat er nog wat goed te maken was.”

“Het is heel simpel. Behandel ons met respect. Geen versoepeling? Geef ons dan steun en een datum! Een opstartdatum is nodig.  Als we geen datum hebben hapert de tax shelter, de financiers aarzelen, de banken treuzelen. We bloeden langzaam dood.”