“Mijn moeder is op een heel waardige manier gestorven”, vertelt Margriet Hermans bij Radio 2 in ‘De Rotonde’. “Mijn moeder heeft echt bewust in mijn ogen gekeken, op mij gewacht. Ik was in Gent voor de opname van een radiospelletje en wou daar zo snel mogelijk weg. Ik ben als een gek van Gent naar Turnhout gereden. Mijn broers waren er al." 

"Toen ik bij haar zat, keek ze naar mij precies om te zeggen 'Margrietje - ze zei altijd Margrietje - ik ben blij dat je er bent. Ik heb op jou gewacht'. Dat heeft ze natuurlijk niet gezegd, want ze kon niet meer praten, maar ik las het in haar ogen.” 

“Op een bepaald moment keek ze naar ons allemaal. Ik dacht dat ze dorst had, water wilde, maar dat was het niet, ze wou nog iets zeggen. Maar dat lukte dus niet meer. Ik heb haar toen gezegd, 'laat maar, laat maar los. Je hebt dat allemaal heel goed gedaan'. Ineens keek ze naar mij en ik zag die ogen breken, zoals een vaas die in gruzelementen valt."