"Ik ben eerder geneigd om me niet te mengen, maar als je ziet dat er onrecht gebeurt voor je ogen en je weet dat je zou kunnen helpen en je doet het niet... Dan had ik mezelf nooit meer in de spiegel kunnen bekijken", zegt Maaike Cafmeyer op Radio 1. 

Ze besloot daarom haar mond open te doen, hoewel de drempel erg groot was. "Stel je een moment voor waarop je je zo schaamde dat je zelfs niet meer in de ogen van je broer, je zus of je moeder kon kijken. En dan mag je dat gaan vertellen in het nieuws", klinkt het.

Het zijn ontzettend moeilijke tijden geweest voor haar, maar uiteindelijk is ze toch blij dat ze het gedaan heeft. "Na alle zeik wil ik nog even zeggen dat zoveel mannen en vrouwen blij zijn met wat wij hebben gedaan, en zelf de stap hebben durven te zetten om naar de politie of een vertrouwenspersoon te gaan, wat toch niet onbelangrijk is", zegt ze. 

Dat besef heeft haar erdoor geholpen. "Dat is het enige wat hielp, ergens betekenis zoeken, want ik voelde me gefaald op elk vlak."