Helmut Lotti heeft zelf een vorm van autisme. In Primo ergert hij er zich aan dat autisten te vaak worden afgeschilderd als karikaturen.

“Wij hebben een andere manier van denken”, legt Helmut uit. “Het is niet makkelijk om uit te leggen wat ik daar precies mee bedoel.”

“Veel autisten hebben een sociaal probleem. Ik ben zeker niet asociaal, maar ik kan geen small talk voeren.”

“Of wanneer er in een ruimte een tv-toestel aanstaat, kan ik me niet concentreren. Bij mij is autisme niet het grootste probleem maar wel dat ik ADD heb, in mensentaal een aandachtsstoornis.”

Helmut zegt ook nog dat het kan zijn dat hij een gesprek met iemand voert maar het gewoon niet doordringt wat zijn gesprekspartner zegt. Zijn aandacht ligt dan elders en dan herinnert Helmut zich nadien niets meer van het gesprek.