Op 5 november werd de papa van Karen Damen naar het ziekenhuis gebracht. Negen dagen later was hij overleden. "Ik had zijn hand vast toen hij overleed, en toch spookt geregeld de gedachte door mijn hoofd dat ik hem moet bellen of dat hij de kamer binnenkomt", zegt Karen in Het Nieuwsblad.

Net als Karen was haar papa een hypochonder. Bij het minste vreesde hij volgens Karen een doodvonnis. Maar als het echt erg was, liet hij dat niet merken. Toen hij toch een onderzoek liet uitvoeren, bleek het zo ernstig dat er niets meer gedaan kon worden.

"Hij zei ooit dat hij nooit naar dat ene ziekenhuis wilde gaan, omdat zijn mama er ook voor een onderzoek naartoe ging en nooit meer buitenkwam. We lachten dat altijd weg, en het is hem uiteindelijk ook overkomen", moet Karen Damen besluiten.