Karen Damen heeft van weinig dingen spijt in haar leven. Zou ze toch iets veranderen aan haar geschiedenis, dan zou het misschien het feit zijn dat ze aan het einde van zijn leven niet genoeg bij haar vader is geweest.

Op het einde ging het plots heel snel. "Ze konden hem nog behandelen, maar hij zou er maar een paar maanden mee winnen, hij zou ook veel pijn hebben en dat wilden we niet", zegt Karen in Het Laatste Nieuws.

"Helemaal op het einde, in z'n laatste dagen, hoorden we van een verpleegster dat papa ermee inzat dat hij niet altijd een goeie vader was geweest en dat hij daar spijt van had."

"Op zijn sterfbed heb ik gezegd: 'Ge zijt wel ne goeie papa geweest. Ne speciale, misschien. En ne rare. Maar ne goeie.' Wat gezegd moest worden, is nog gezegd. Hij was niet meer bij volle bewustzijn, maar ik ben ervan overtuigd dat hij het heeft gehoord."